Papież Franciszek przed modlitwą Anioł Pański w 18 Niedzielę Zwykłą - 02.08.2015r., nawiązując do czytanego podczas Mszy św. fragmentu Ewangelii św. Jana, zachęcił do szukania w swoim życiu Jezusa, który jest "prawdziwym chlebem" i daje życie wieczne. Powiedział:
Prawdziwa istota naszego ziemskiego istnienia zmierza do celu w wieczności, polega na spotkaniu z Nim, który jest darem i dawcą oraz przypomina nam, że ludzkie dzieje z ich cierpieniami i radościami należy postrzegać w perspektywie wieczności, to znaczy w tej perspektywie ostatecznego spotkania z Nim.

Pełny tekst przemówienia papieskiego:

Drodzy braci i siostry, dzień dobry,

W dzisiejszą niedzielę nadal czytamy szósty rozdział Ewangelii św. Jana. Po rozmnożeniu chlebów ludzie zaczęli szukać Jezusa i w końcu odnaleźli Go w pobliżu Kafarnaum. Rozumie On powody takiego entuzjazmu w pójściu za Nim i wyraźnie to ujawnia: "Szukacie Mnie nie dlatego, żeście widzieli znaki, ale dlatego, żeście jedli chleb do sytości” (J 6, 26). W istocie ludzie ci idą za Nim ze względu na chleb materialny, który ​​poprzedniego dnia zaspokoił ich głód, gdy Jezus rozmnożył chleb; nie rozumieli, że ten chleb, łamany dla wielu, był wyrazem miłości samego Jezusa. Przywiązywali większą wartość do tego chleba niż do jego dawcy. W obliczu tej ślepoty duchowej Jezus podkreśla potrzebę wyjścia poza ten dar i odkrycia, poznania dawcy. To sam Bóg jest darem i dawcą. I tak oto w postaci tego chleba i tego gestu ludzie mogą znaleźć Tego, który to daje, którym jest Bóg. Wzywa On do otwarcia się na perspektywę, która dotyczy nie tylko codziennych trosk o jedzenie, ubieranie się, o powodzenie czy karierę. Jezus mówi o innym pokarmie, który nie ulega zniszczeniu i którego warto szukać i przyjmować. Zachęca On: "Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie, ale o ten, który trwa na wieki, a który da wam Syn Człowieczy” (w. 27). To znaczy szukajcie zbawienia, spotkania z Bogiem.

Tymi słowami chce dać nam do zrozumienia, że oprócz głodu fizycznego człowiek nosi w sobie inny - wszyscy odczuwamy ten głód - ważniejszy, którego nie można zaspokoić za pomocą zwykłego pokarmu. Chodzi o głód życia, głód wieczności, który tylko On może zaspokoić, ponieważ jest On "chlebem życia" (w. 35). Jezus nie usuwa troski i poszukiwania chleba powszedniego, nie, nie usuwa troski o to wszystko, co może uczynić życie bogatszym. Ale Jezus przypomina nam, że prawdziwe znaczenie naszego ziemskiego istnienia zmierza do celu w wieczności, polega na spotkaniu z Nim, który jest darem i dawcą oraz przypomina nam, że ludzkie dzieje z ich cierpieniami i radościami należy postrzegać w perspektywie wieczności, to znaczy w tej perspektywie ostatecznego spotkania z Nim. A to spotkanie rozświetla wszystkie dni naszego życia. Jeśli myślimy o tym spotkaniu, o tym wielkim darze, o małych darach życia, także o cierpieniach, troski te zostaną rozświetlone nadzieją tego spotkania. „Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie” (w. 35). I jest to odniesienie do Eucharystii, największego daru, jaki zaspokaja duszę i ciało. Spotkanie i przyjęcie w nas Jezusa - "chleba życia" - nadaje sens i nadzieję na często krętej drodze życie. Ale ten "chleb życia" jest nam dany w pewnym celu, to znaczy abyśmy mogli z kolei zaspokoić głód duchowy i materialny braci, głosząc wszędzie Ewangelię. Świadectwem swej braterskiej i solidarnej postawy wobec innych uobecniamy Chrystusa i Jego miłość wśród ludzi.

Niech Najświętsza Panna wspiera nas w poszukiwaniu i naśladowaniu Jej Syna Jezusa, "prawdziwego chleba", który nie ulega zniszczeniu i trwa przez życie wieczne.