Siostry i bracia

Idąc drogą naszego nawrócenia, Jezus daje nam dzisiaj ważną naukę: nie można trwać z Nim w Miłości i uwielbiać Go, bez wyrzeczenia, bez ofiarnej miłości, bez krzyża. Dlaczego? Bo pragnienie dobra drugiej osoby – a przecież to nasza chrześcijańska służba – poprowadzi nas prędzej czy później do ofiary z siebie: ze swojego czasu, zdolności, czasem ze snu, pieniędzy, a może i do ofiary ze swojego życia. To miłość matki, która w nocy wstaje, aby nakarmić płaczące dziecko. To miłość dorosłego dziecka, które opiekuje się starszymi rodzicami, jest z nimi, nie opuszcza ich. To miłość żony, która troszczy się o chorego na Alzhaimer męża, pomimo tego, iż sama niedomaga. Miłość pielęgniarki, która po raz kolejny pochyla się nad wzywającym ją chorym; lekarza, który służy swoją wiedzą medyczną; kapelana, który śpieszy do szpitala w nocy, aby udzielić sakramentu namaszczenia. W takiej miłości nie ma wzniosłych uczuć, za to konkret czynu. Drogą rozwoju osobistego – jak to często dzisiaj mówimy „samorealizacji” – jest służba bliźniemu. Nagrodą jest przytulenie Serca Jezusowego. I to jest sedno naszego nawrócenia! Czy chcę takiego nawrócenia?

ks. Wojciech Bartoszek, Krajowy Duszpasterz Apostolstwa Chorych, fragment homilii wygłoszonej podczas Mszy Świętej radiowej w bazylice św. Krzyża w Warszawie 16.03.2014 r. w II Niedzielę Wielkiego Postu
czytaj całość

...Tak, Krzyż jest wpisany w życie człowieka. Kto próbuje usunąć go ze swojego życia, nie zna prawdy ludzkiej kondycji. Tak jest! Jesteśmy stworzeni do życia, ale nie możemy usunąć z naszej indywidualnej historii cierpienia i trudnych doświadczeń. (...) Rozpowszechniona dziś powierzchowna kultura, która przypisuje wartość tylko temu, co ma pozór piękna i co sprawia przyjemność, chciałaby wam wmówić, że trzeba odrzucić Krzyż. (...) Jeżeli Krzyż zostaje przyjęty, przynosi zbawienie i pokój (...) Bez Boga Krzyż nas przygniata; z Bogiem daje nam odkupienie i zbawienie. (...) Weź Krzyż!, przyjmij go, nie pozwól, aby przygniotły cię wydarzenia, ale z Chrystusem zwyciężaj zło i śmierć! Jeżeli z Ewangelii Krzyża uczynisz program swojego życia, jeżeli pójdziesz za Chrystusem aż na Krzyż, w pełni odnajdziesz samego siebie!
Jan Paweł II podczas spotkania z młodzieżą na placu św. Jana na Lateranie, 02.04.1998 r.

„Nieść Krzyż za Jezusem oznacza być gotowym do wszelkiej ofiary z miłości do Niego oraz nie stawiać nikogo i niczego przed Niego, nawet najdroższych osób, nawet własnego życia. Wiecie, że przylgnięcie do Chrystusa jest wymagającym wyborem. Jednak to nie sami niesiemy krzyż. Przed nami idzie On…” Loreto, 05.09.2004 r.

Katecheza papieża Franciszka wygłoszona podczas audiencji generalnej 26.02.2014.

Gdy mówimy o „namaszczeniu chorych”, patrzymy na doświadczenie choroby i cierpienia w perspektywie Bożego miłosierdzia. "Daje on pewność, że Jezus jest blisko chorego, także osoby starszej..."

Ojciec Święty zachęcił: „Miejmy ten zwyczaj wołać księdza do naszych chorych – nie mówię o kilkudniowej grypie, ale kiedy choroba jest poważna. A także do naszych starców. Niech przyjdzie i udzieli im tego sakramentu, tego wsparcia, tej Jezusowej mocy, by iść dalej”.

Ksiądz Piotr Ilwicki w imieniu chorego brata Martiala Codou opowiedział o Niewidzialnym Klasztorze Jana Pawła II podczas zorganizowanej w Katowicach w dniu 18.02.2014 przez Apostolstwo Chorych i Uniwersytet Śląski Międzynarodowej konferencji „Wiara i miłość wobec »bólu duszy« - znaczenie duchowości w opiece nad chorymi oraz w doświadczeniu choroby”.

Na zakończenie obchodów Dnia Chorego 19 lutego w Katowicach-Murckach ks. Piotr Ilwicki odprawił mszę świętą połączoną z udzielaniem Sakramentu Namaszczenia Chorych, po której odbyło się Nabożeństwo Lourdzkie.