Zakończenie listu apostolskiego Salvifici Doloris, O chrześcijańskim sensie ludzkiego cierpienia:

Wraz z Maryją, Matką Chrystusa, stojącą pod Krzyżem, zatrzymujemy się przy wszystkich krzyżach współczesnego człowieka.Przyzywamy wszystkich Świętych, którzy w ciągu dziejów byli szczególnymi uczestnikami cierpień Chrystusa. Prosimy, aby nas wspierali.
I prosimy Was wszystkich, którzy cierpicie, abyście nas wspierali. Właśnie Was, którzy jesteście słabi, prosimy, abyście stawali się źródłem mocy dla Kościoła i dla ludzkości. W straszliwym zmaganiu się pomiędzy siłami dobra i zła, którego widownią jest nasz współczesny świat — niech Wasze cierpienie w jedności z Krzyżem Chrystusa przeważy!
Wszystkim umiłowanym Braciom i Siostrom z serca udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa.
Jan Paweł II, w Rzymie, u Św. Piotra, 11 lutego 1984 roku, w dniu liturgicznego wspomnienia Matki Bożej z Lourdes, w szóstym roku Pontyfikatu.

W październiku wraz z Maryją, odmawiając jej Różaniec święty, ofiarujmy dobremu Ojcu z miłością nasze cierpienia obecne i przyszłe w intencjach Kościoła, a w szczególności w intencji rodzin, odmawiając modlitwę poświęcenia się Niewidzialnemu Klasztorowi Jana Pawła II. (pełny tekst modlitwy: Modlitwy Niewidzialnego Klasztoru)

...Spraw, abym każdego dnia kochał Cię coraz mocniej, a jeśli mój język i moje ciało nie będą potrafiły wyrazić tej miłości, pragnę, aby moje serce wyrażało ją każdym uderzeniem.

Pomóż mi przyjmować moje życie w każdej chwili takim, jakie ono jest, z całkowitą akceptacją.
Niech przez ten akt miłości zjednoczy się ono ze źródłem życia w Twoim Sercu, które użyźnia duchowo wszystkie rodziny na ziemi..

Na drodze duchowej Różańca świętego, kontemplując wraz z Maryją święte Oblicze Chrystusa, starajmy się do Niego upodabniać w naszych codziennych sprawach ucząc się życia pokornego, ubogiego, ukrytego, cierpliwego i doskonałego. (patrz: List Apostolski, Rosarium Virginis Mariae nr 15).
Niech nasz Patron, bł. Jan Paweł II, nam w tym dopomaga!

I wątek. O św. Rafale Kalinowskim. L 248, do Jakuba Gieysztora, Smoleńsk, 9.11.1873

1. Jeszcze wciąż przebywa w Smoleńsku, jeszcze wciąż czeka na pozwolenie wyjazdu, jeszcze wciąż jest w pewnym rozdarciu. Dlatego cieszy go fakt, że Jakub, mieszkający już w Warszawie ma swoją stałą pracę. „Ma ona swoje niesmaki i ciężary jak wiele innych, ale nie bez tego, żeby nie miała mieć i swej jaśniejszej strony. Zazdroszczę Ci jej o tyle, o ile wolno bez grzechu, ciesząc się z powodzenia bliźniego, trochę potęsknić, czyli pożalić się, nad swoim tułactwem.
2. Pojawiają się jeszcze inne dwa wątki w tym liście.

   Więcej…