Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich (J 15, 12-13).

Aby kochać, trzeba mieć szerokie serce. Bo miłość to dawanie siebie, bez czego łatwo o ideologiczne zamknięcie i samoizolację, a nawet zdradę, jak było w przypadku Judasza.
W homilii, podczas Mszy św. w dniu 14.05.2013, Ojciec Święty przytoczył obłudną reakcję Judasza na namaszczenie Jezusa przez Marię w Betanii jako przykład bałwochwalczego stosunku do pieniędzy przykrytego maską troski o ubogich.

„To pierwsze takie odniesienie, jakie znalazłem w Ewangelii, do ubóstwa traktowanego jako ideologia – stwierdził Papież. – Ideolog nie wie, co to miłość, bo nie umie dać siebie. I to bałwochwalstwo doprowadziło Judasza do izolacji od wspólnoty z innymi. To dramat odseparowanego sumienia. Gdy chrześcijanin zaczyna się izolować, izoluje także własne sumienie od poczucia wspólnoty, Kościoła, od tej miłości, którą daje Jezus. Natomiast chrześcijanin, który swoje życie daje, «traci», jak powiada Jezus, ten je znajduje, i to w pełni. A ten, kto jak Judasz próbuje je zachować dla siebie – w końcu je naprawdę traci. Jan powiada, że wówczas szatan wszedł w serce Judasza. I trzeba to powiedzieć: Szatan to zły płatnik. Zawsze nasz oszuka, zawsze!”.

Tymczasem Jezus zawsze kocha i zawsze daje siebie. Papież zwrócił uwagę, że ów dar skłania także nas do miłowania, czyli przynoszenia trwałych owoców.

„W tych dniach oczekiwania na uroczystość Zesłania Ducha Świętego prośmy: Przyjdź, Duchu Święty, przyjdź, daj mi to szerokie serce, serce zdolne, by kochać z pokorą i cichością! O to prośmy Ducha Świętego, i prośmy też, by uwolnił nas od innej drogi, od drogi egoizmu, która źle się kończy. Prośmy o tę łaskę” – powiedział Franciszek.